• Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρογκάν

    …Η αντίθεση ανάμεσα στην φαινομενικά ανέμελη πόλη και στην ήδη υπάρχουσα μετέωρη απειλή, ενισχύει σε ένταση το μήνυμα στα έργα του Ηλία Πασσίση…

     

     

    Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρογκάν

     Τεχνοκριτικός

     Νοεμβριος  1987

  • Εμμανουήλ Μαυρομμάτης

    …Στην Ελλάδα, ο Ηλίας Πασσίσης ζωγραφίζει με εκπληκτική ακρίβεια τοπία από υλικά της τεχνολογίας, μηχανές, κατεστραμμένα αυτοκίνητα, λάστιχα, ιμάντες, ρόδες. Αυτές οι φύσεις του τεχνολογικού τοπίου αποδίδουν στη ζωγραφική του Πασσίση, όσο πιο μακριά γίνεται, την ικανότητα της τεχνικής του να δίνει πραγματικότητα και ζωή στον ψυχρό κόσμο της τεχνολογίας.

     

     

    Εμμανουήλ Μαυρομμάτης

     Ιστορικός Τέχνης

     Νοέμβριος 1981

  • Μάρθα Χριστοφόγλου

    ...Ο εικαστικός ρεαλισμός του 1970 είχε φανερώσει την εκφραστική αποτελεσματικότητα της αποστασιο-ποιημένης ή «αντικειμενικής» θέασης του καθημερινού κόσμου. Η κοινότυπη ουδετερότητα μερικών θεμάτων, μπορεί να αποκτήσει ένταση και νόημα στη ζωγραφική, με τους κατάλληλους χειρισμούς. Εικόνες που συνήθως περνούν απαρατήρητες, όπως αυτές που ζωγραφίζει ο Ηλίας Πασσίσης γίνονται αξιοπρόσεκτες ακριβώς επειδή γίνονται ζωγραφική. Ισχυρές οπτικές εντυπώσεις μπορεί να δημιουργηθούν όταν ο ζωγράφος υπερτονίζει την πλαστή αναπαραστατική τους τελειότητα. Με αναλυτικές και ανασυνθετικές διεργασίες, αναδεικνύονται νοήματα που προέρχονται μεν από ένα ντοκουμέντο, αποκαλύπτονται όμως μόνον με την επέμβαση του ζωγράφου.

     

     

    Μάρθα Χριστοφόγλου

     Ιστορικός Τέχνης

     Φεβρουάριος 1990

  • Γιώργος Μάρκου

    ... Ο Ηλίας Πασσίσης μας έβαλε με την τελευταία    έκθεσή του στην Αθήνα (Αίθουσα «Ώρα») στον κόσμο (περιβάλλον) της υψηλής τεχνολογίας που κυριαρχούν τα τεράστια βιομηχανικά συγκροτήματα, τα «νεκροταφεία» αυτοκινήτων, τα κατασκευασμένα από αλουμίνιο και γυαλί κτίρια, οι εξωγήινες κατασκευές σε παραδοσιακές περιοχές της πόλης. Τα πράσινα λιβάδια και οι ανθισμένοι κήποι έχουν ήδη αρχίσει να εξαφανίζονται. Στη θέση τους εμφανίζονται απέραντοι σκουπιδότοποι με κάθε είδους σκουπίδι της σύγχρονης βιομηχανίας. Οι εκδρομές στην εξοχή (πικ-νικ) δεν γίνονται πλέον στους αγρούς, αλλά ανάμεσα στα «νεκροταφεία» των αυτοκινήτων έξω από τις πόλεις. Σε πολλές πόλεις ο ήλιος δεν λάμπει επειδή περιβάλλεται από νέφος αιθαλομίχλης. Εάν σ’ αυτά προσθέσουμε την υπερβολική και κουραστική γραφειοκρατία που υπάρχει, καταλαβαίνουμε πλήρως το νόημα (ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο) της ζωγραφικής του Πασσίση: Μιά μεγάλη διαμαρτυρία εναντίον της καταστρεπτικής για την υγεία των ανθρώπων βιομηχανικής προόδου.

     

    Ο Ηλίας Πασσίσης είναι ένας επιτυχημένος Έλληνας ζωγράφος και γραφίστας, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.

     

    Ακολουθεί τη μέθοδο του φωτογραφικού ρεαλισμού και γι’ αυτό ακριβώς μερικοί τον επικρίνουν. Νομίζουμε, όπως και πολλοί Ιταλοί κριτικοί ότι αυτός (ο φωτογραφικός ρεαλισμός) είναι ο μόνος καλλιτεχνικός τρόπος με τον οποίο ο Πασσίσης μπορεί να μεταδώσει με επιτυχία και δύναμη τα μηνύματά του, τα οποία προβληματίζουν ψυχολογικά αυτούς που βλέπουν την ζωγραφική του. Οι πίνακές του είναι μεγάλων διαστάσεων  και η «τεχνική» εξαίρετη. Η έκθεσή του ήταν επιτυχής από δύο απόψεις: τόσο σαν ιδέα (σύλληψη) όσο και σαν καλλιτεχνική εκτέλεση.

     

     

    Γιώργος Μάρκου

    Καθηγητής, Ιστορικός Τέχνης

    Φεβρουάριος 1984

  • Κλεοπάτρα Λεονταρίτου

    …Η επιθετικότητα της ωμής περιβαλλοντικής αμεσότητας, αντι-αισθητική αισθητική, ο υπερρεαλιστικός ρεαλιστικός σαρκασμός και η κριτική της ΡΟΡ τέχνης ήταν η πιο πετυχημένη αισθητική λύση που ο Πασσίσης μπορούσε να βρει για να εκφράσει την οικολογική τραγωδία του ελληνικού αστικού κέντρου. Το μήνυμα ταυτίζεται με τον αισθητικό φορέα σε μια διαλεκτική αρμονία. Το περιεχόμενο μεταβάλλεται σε μορφή και η μορφή σε περιεχόμενο. Ο καλλιτέχνης κατέχει απόλυτα τα τεχνικά μέσα – που είναι πολύ απαιτητικά – για την απόδοση του σουρεαλιστικού αυτού ρεαλισμού.

     

     

    Κλεοπάτρα Λεονταρίτου

     Τεχνοκριτικός

     Δεκέμβρης 1983